Wat zou jij doen wanneer je supermodel Doutzen Kroes plotseling tegen het lijf loopt? Het lijkt misschien een gekke vraag, want hoe groot is die kans nou helemaal? Nou best groot. Ook al woont Doutzen in Amsterdam en Amerika, ze is nog geregeld in haar geboortedorp Eastermar te vinden. En daar kwam ik haar een paar weken geleden tegen.
Met ons dweilorkest waren we uitgenodigd voor een vrolijke noot tijdens de braderie in Eastermar. Net toen we startten met ons tweede muzikale optreden, werd aangestompt door de trompettiste naast me. 'Heb je wel gezien wie daar staat?', fluisterde ze. Ik gluurde in de richting die ze opkeek. 'Met dat blauwe jurkje aan', knikte ze. Toen ik beter keek, zag ik haar staan. Doutzen Kroes.
Tussen alle mensen die druk waren met de aankoop van witte sportsokken, oliebollen en suikerspinnen stond Doutzen met haar twee kinderen. Kalm bekeek ze de kraampjes met spullen. Om haar heen ging het leven gewoon z'n gangetje. Niemand die op of omkeek. Geen mens die haar vroeg om een selfie of een handtekening. Geen mannen die abrupt in katzwijm vielen. Niets van dat alles. Ik stond er met verbazing naar te kijken. Hoe kan dit?
Zet Doutzen midden in Amsterdam en ik weet zeker dat ze in no time wordt overspoeld door fans . Want wie kan nou zeggen dat 'ie Doutzen in het echt heeft gezien? Of beter nog: met haar op de foto is geweest? Zo'n kans krijg je hooguit een keer in je leven, dus daar moet je bij zijn. Je bent gek als je doorloopt. Ja toch? Maar in Eastermar is er kennelijk niemand die dat denkt. Daar is Doutzen de gewoonste zaak van de wereld.
Wat is dat met mensen uit Eastermar? Waar komt die jaloersmakende kalmte vandaan? Ze wonnen begin dit jaar miljoenen met de Postcodeloterij, maar niemand die nu ineens een dikke Ferrari op de oprit heeft staan. Sterker nog: ze waren vorige week zondag bijna blijer met de gewonnen appeltaart van de HEMA dan met al dat geld.
En ook al hebben ze het meest prachtige fotomodel ter wereld in hun dorp wonen, ze doen er niets mee. Vraag iemand uit Eastermar wie de bekendste inwoner van het dorp is en ze roepen allemaal: 'Dam Jaarsma natuurlijk'. Niemand die daar op het idee komt om een tour te organiseren langs het geboortehuis, de basisschool en korfbalclub van Doutzen. Maar de Dam Jaarsma wandeltocht staat al jaren op de activiteitenagenda. Verder zijn ze trots op hun eigen skûtsje, de vernieuwde ijsbaan en de gezellige haven. Daar kan geen miljoen van Gaston tegenop.
In Eastermar lopen ze simpelweg niet snel naast hun schoenen. Doe maar gewoon, dat is al gek genoeg. Of zoals ze zelf op de website schrijven: 'Een bijzonder dorp met gewone mensen'. Wat dat betreft zouden we allemaal wel een beetje meer als Eastermar kunnen zijn. Of als Doutzen wat dat betreft. Die vroeg haar kinderen na afloop van ons optreden: 'En wat vonden jullie ervan?' Het antwoord was helder. 'Stóóóom.' Het zorgde er in ieder geval voor dat ook wij niet naast onze schoenen gingen lopen. De eerste stap om een Eastermarder te worden.
